Zaman

Zaman,
Acımasızca alıyor insanı çemberine,
Olduğundan ya daha yaşlı yapıyor,
Ya da daha olgun,
Anlaşılmıyor zaman,
Akıyor sessizce,
Güçlü olanlar kalıyor dünyada,
Zayıf olanlar gidiyor teker teker.
Eriyor zaman bir buz dağı misali,
Dökülüyor denize savaşı kaybeden bir ordu gibi...

Kayıp gidiyor zaman,
Yaşanmadıkça kayıp,
Yaşandıkça sevgi veriyor insana.
Bazen yağmurlarla yıkıyor onları,
Bazen gözyaşlarıyla...

Kopmalarla şiddetleniyor zaman,
Güçleniyor bir canavar misali,
Kayıp giden yıldızlarla,
Koparıyor bir parça kalbi,nefesi...

Hayattır aslında zaman,
Geçip gider bu hayattan,
Bir uyku ile uyanıklık arasında,
Bir bilinç akışında,
Belirleyiverir yolunu anında...