Bir köprüde başladı yolculuğu ölümün,
Sabaha karşıydı kalkışı motorsuz uçağın,
Bir rüzgar oldu acıları,
Gözümde büyüdü uzakları.

Odamın penceresinde gördüm ışığı,
Acıyla kavuruyordu insanları,
Hissettirmeden,
Gidiyordu yüzünü göstermeden.

Ekim'in 6 sında başladı ölümün yolculuğu,
Sabah saat 6 suları bulundu tabutu,
İçini doldurmak üzere aranıyordu bomboş vücudu,
Ruhu uzaklara kaybolmuştu.

Dicle'nin sularını dolduruyor gözyaşları
Yağmurlarla uğurluyor İstanbul sokakları
Bir arabanın bulunmasıyla başladı yolculuğu,
Ortaköy'de buluştu kara ile boş vücudu...

(Okulumuzun en sevilen hocalarından,kendisinin de dersini aldığım ve her dersine katılmayı çok sevdiğim, Dicle Koğacıoğlu anısına...Ruhun şad olsun hocam...)